Espresso
‘Wat mag het zijn?’ De serveerster staat verveeld kauwgom kauwend aan zijn tafeltje. ‘Espresso graag. Een dubbele.’ Hij kijkt haar na. Ze heeft mooie billen. Rond, stevig. Hij pakt zijn iPhone, en vlak voordat het schermpje oplicht, ziet hij nog net zijn gezicht weerspiegeld in het glas. Nee, hij is bepaald geen George Clooney. Dan had ze wel anders aan zijn tafeltje gestaan. Blozend, met een verlegen glimlach een blonde haarlok uit haar gezicht vegend, hadden haar ogen de zi
Foto
‘Lachen, oma!’ Ze probeert haar mondhoeken omhoog te krijgen, maar het doet haar pijn, lachen. Haar gezicht lijkt dan nog het meest op een prop papier. Mislukt origami is ze, een onafgemaakt gedicht, een weggegooide brief. Licht flitst in haar ogen. Ze knippert. ‘Top, oma! Wil je ‘m zien?’ Haar kleinzoon houdt de camera voor haar gezicht. Die dingen zijn tegenwoordig allemaal digi... digitaal. Iets met stippels. O ja, pixels. Een beetje zoals de cellen van haar lichaam, haar