Mortuarium
Van buiten zie je het niet. Er groeit pas een vermoeden als je de zware deur opentrekt, en er een zweem van iets vergetens je neus indringt. Je speurt verwoed de glazen etages af, maar daar is het niet. Nooit, eigenlijk. Beneden blijft je blik plakken. Een herinnering schurkt tegen de halfdoorschijnende wand, en je weet: iets ligt daar al heel lang onvervuld te wachten; in schaamte, stilte, onbegrip, moederziel alleen of in een groepje - een heel legioen wellicht van groene h